Hoi,

Na het gaat sinds de laatste keer van schrijven niet heel veel beter met me. Heb ondertussen een fikse oogontsteking opgelopen en heb er een middeltje voor gekregen. 4x per dag een druppel in mijn ooglid. En de smaak van dat spul is buitengewoon goor. Verder zie ik het niet echt meer zitten. Heb mijn salaris binnen gehad en dat maakte me blij, maar toen kwam ik tot de conclusie dat ik nog een maand moet. Ik heb al een paar keer een voorproefje gehad van de weken na 10 augustus. Dan is de vakantie van alle Denen over(a.s. maandag gaat de basisschool volgens mij alweer). Er komen dan nog wel wat Nederlanders en Duitsers, maar de Denen zijn verdwenen. Er is de laatste weken bijna niemand bij de animatie. Als ik alleen met de kinderen ben om het hun een activiteit te starten of te doen, verstaan ze me niet en zitten ze me dom aan te staren. Dat geeft nou niet bepaald een prettig gevoel. Ik kan geen kant op hier, heb geen auto of iets en eigenlijk wil ik het liefst weg hier. Naar huis het liefst of naar een andere camping voor de laatste weken(maar toch liever naar huis). Heimwee en niet te zuinig ook. Ze begrijpen me hier wel, maar toch praten ze nog steeds Deens in mijn bijzijn. Alleen Cecil en Lenette doen het niet en daar ben ik ze enorm dankbaar voor.

De Nederlanders die hier zaten en waar ik super goed mee kon omgaan, gaan helaas weg of zijn al weg. Ook de twee jongens(Rik en Lars) van de super zijn vertrokken. Ik ben ze enorm dankbaar voor alles en voor het feit dat ze de weken hier nog af en toe draaglijk maken voor me. Ik weet ook niet wie er nog gaan komen, maar ze komen nu al niet veel naar de animatie laat staan de komende weken. Ik moet hier gewoon van die camping af kunnen en Denemarken intrekken. Het spoelt hier weer eens zoals gewoonlijk. Het is een ontzettend slechte zomer. Bijna geen tieners en anderen en de camping is zo goed als bijna uitgestorven. Survivaltips over hoe overleef ik nog een maand in Noord-Denemarken zijn meer dan van harte welkom. Ik mis iedereen ontzettend en zit hier een gat waar ik moeilijk kan uitkomen. De energie is weg. De wil om door te zetten verdwijnt beetje bij beetje. En het weer maakt er alles niet beter op. Uitzicht op iets heb ik niet echt. Ja, ben op de helft. Maar die helft heeft al veel van me geëist en er moet er nog een. Het gesprek met de bazen net gehad. Er gaan wat dingen veranderen en het luchtte enorm op. Ik hoop nu snel beter te worden en nog wat mooie dingen mee te maken. Voor mensen die het weten, zeg het niet.

Het spijt me ontzettend voor dit zielige berichtje, maar het helpt zeer om het van me af te schrijven en jullie reacties te lezen. De reacties zijn super belangrijk voor me, want het geeft me het gevoel dat er om me wordt gegeven. Dat gevoel heb ik pas echt sinds ik in Leiden woon en jullie ken. En dat doet me zeer goed. Dat gevoel was er nooit of nooit echt toen ik nog op de middelbare zat. Bepaalde mensen deden naar tegen me en ik wist niet eens waarom. Wat was er zo raar aan me? Wat had ik om jaloers op te zijn? Ik wilde gewoon een normale tiener zijn met leuke vrienden. Ik was bang voor alles en dat vergeet je niet zomaar. Maar jullie geven me echt het gevoel dat ik iemand ben en dat ik er ook toe doe. Double Daisy, Klik 60, real friends(L)......bedankt daarvoor!

Dikke kus en ik hou van jullie, Judith

p.s. Er ligt iets goeds in het verschiet....dat weet ik...het is besproken!